Migawki #6: Dom za dom, część druga.

Oj, daliście mi ostatnio do myślenia… w połowie stycznia zaproponowałem iście zwariowaną koncepcję, zgodnie z którą mielibyśmy wymieniać się domem/mieszkaniem w czasie wakacyjnych (i nie tylko) wyjazdów. Dla mnie samego to brzmi jak małe szaleństwo… a mimo to, zdecydowałem się na publikację tego wpisu, licząc na to, że z fali komentarzy w duchu „to bez sensu” wyłowię pojedyncze propozycje wymiany, z których być może coś się wykluje. Nawet nie marzyłem, że więcej niż 10% wybierze w ankiecie opcję „Super, wchodzę w to”. A tymczasem wyszło tak…

Wow. Ponad 40-procentowy udział tej opcji i jedynie 10% głosów, według których cały pomysł jest po prostu słaby. Z jednej strony, oznacza to zdecydowanie większe niż się spodziewałem zainteresowanie zagadnieniem i jego możliwościami. Z drugiej… zdaję sobie sprawę, że kiedy przyjdzie do działania, prawdopodobnie spora część deklarujących swoje poparcie po prostu się wykruszy. Tak to działa i nie ma się czemu dziwić – deklaracje na gorąco nigdy nie przekładają się w pełni na efekty, których można by się było po nich spodziewać. Niemniej jednak to wszystko skłoniło mnie do zgłębienia tematu, efekty czego prezentuję poniżej. I to właśnie dzisiaj jest ten dzień, w którym powiem: „sprawdzam!”.

Otóż po odwiedzeniu największych portali, instalacji kilku aplikacji mobilnych, przeczytaniu kilkunastu artykułów i zajrzeniu na portale społecznościowe i blogi stwierdzam, że temat czasowej wymiany domów jest niesamowicie… niszowy. Ciężko zdobyć informacje z pierwszej ręki, ciężko przeczytać o konkretach, a ktokolwiek porusza ten temat w mediach, powiela ten sam schemat, pisząc „owszem, jest kilka portali, to fajna koncepcja, pozwalająca sporo zaoszczędzić”. Kropka. Jak jest w rzeczywistości, jak wygląda praktyka, jakie są zasady, dobre zwyczaje, zagrożenia… tego już się nikomu nie chce zgłębiać. Być może i dobrze, bo Ci, którzy praktykują ten sposób podróżowania wolą po prostu to robić, zamiast nagabywać rzesze nowych osób pisząc rozwlekłe artykuły 🙂 Więc i ja postaram się streszczać – zwłaszcza, że praktycznego doświadczenia w temacie nie mam.

Potencjalnie, ta inicjatywa może mieć znacznie szersze zastosowanie, niż zaspokojenie podróżniczych zachcianek. Ale na razie tak daleko nie wybiegam, bo zrobi się nam z tego niezły kosmos 😉

Jest zaledwie kilka międzynarodowych organizacji zrzeszających większą społeczność praktykującą ideę home exchange. Ich portale działają od kilkunastu/kilkudziesięciu lat (sam pomysł podobno narodził się w okolicach 1950 roku), a przystępując do nich, rzeczywiście można czegoś oczekiwać. W zależności od danej instytucji, będziemy otoczeni mniejszą lub większą opieką, rozwiązaniami ułatwiającymi wymiany lub czyniącymi je bardziej bezpiecznymi, a przede wszystkim: umożliwiającymi dotarcie do ludzi podobnych do nas. I to jest największa wartość, którą dają te portale: kontakt ze specyficzną grupą osób. Takich, którzy nie mają większych oporów przed dzieleniem się swoim miejscem zamieszkania z obcymi w czasie, kiedy ich samych nie ma w domu. Wydaje mi się, że takie podejście wymaga naprawdę osobliwego spojrzenia na rzeczywistość i umiejętności odpięcia się od swojego domu jako prywatnego miejsca, do którego zawsze można wrócić. Myślę, że trzeba mieć dość luźne podejście do wszelkich ruchomości znajdujących się we wnętrzu i czuć się bardziej włóczęgą niż domatorem. Kiedy o tym myślę, zastanawiam się, czemu w takim razie nam przyszedł do głowy ten pomysł… ah, oszczędności i ogrom możliwości, byłbym zapomniał 😉

Patrząc z finansowego punktu widzenia, to się po prostu opłaca. W zależności od standardu, metrażu, liczby osób i miejsca, w które się wybieramy, możemy wyliczyć potencjalne oszczędności. Dla nas: 4 osób (w tym dwójce dzieci), wybierających racjonalne cenowo noclegi i podróżujących raczej po sezonie, koszty noclegów wynoszą średnio 250-300 zł za dobę. Myślę jednak, że większość rodzin wybierających się na wakacje obiera podejście „należy mi się, w końcu jedziemy gdzieś raz-dwa razy w roku”, które potrafi mocno podbić powyższą kwotę. W przybliżeniu, tydzień zakwaterowania w czasie urlopu kosztuje nas około 2 000 zł.

To nie jest jakaś zawrotna kwota. Ani dla nas, ani dla większości osób, które przyzwyczajone są do podróżowania od czasu do czasu. Ale w tym momencie docieramy do drugiego aspektu, o którym wspomniałem: ogromu możliwości. Jeśli zdecydowana większość kosztów naszego urlopu będzie się sprowadzała do zwiększonych kosztów transportu, a do tego – będziemy w stanie zarabiać również z dala od domu – to opcje, które dostrzegam wręcz przyprawiają mnie o zawroty głowy. Wielokrotna zmiana miejsca zamieszkania w roku. Znajdywanie autentycznych miejsc, nie zbrukanych masową turystyką i zalewem obiektów na wynajem. Przebywanie w danym miejscu dłuższą ilość czasu, poznając je na spokojnie i żyjąc w domowych warunkach – podobnych do tych, jakie mamy u siebie. Właśnie: żyjąc, a nie tylko nocując w jakimś hotelu, w którym ciekawe spędzanie czasu wymaga ogromu kreatywności (zwykle jej jednak brakuje i wygrywa telewizor, prawda?). A to wszystko za ułamek kwoty, którą musielibyśmy wydać. Przyjmując koszt zakwaterowania na 2 000 zł / tydzień dojdziemy do wniosku, że 2-4 tygodnie w roku spędzone poza domem to max, na co możemy i chcemy sobie pozwolić – przynajmniej w naszym wypadku. Jeśli ten koszt będzie bliski zeru, co stoi na przeszkodzie, żeby spędzić i 10 tygodni w roku w ciekawych miejscach, spędzając czas i doświadczając świata wspólnie z rodziną?

Jak to nie działa na Twoją wyobraźnię, to już nie wiem, co zadziała 😉

Dlatego właśnie chcemy spróbować. Nie twierdzę, że rzucimy się w wir podróżowania (chociaż: kto wie, to wciąga :)), ale jesteśmy mentalnie gotowi na weryfikację tego sposobu korzystania z ekonomii dzielenia się. Pracowaliśmy długo, żeby uniezależnić się od konkretnego miejsca pracy. Czekaliśmy jeszcze dłużej, aż nasze dzieci nieco podrosną i podróże z nimi będą przyjemniejsze niż w pierwszych latach (okropna choroba lokomocyjna, niestety). Zarabialiśmy, oszczędzaliśmy i inwestowaliśmy jeszcze dłużej, żeby dzisiaj mniejszą uwagę zwracać na to, co trzeba, a większą na to, co można i czego chcemy.

Długo myślałem, w jaki sposób zrealizować tą koncepcję w praktyce, w obrębie naszej blogowej społeczności. Pomysłów było kilka, natomiast drogą eliminacji wybrałem dwa, które dzisiaj jestem w stanie zaproponować:

• realizacja najprostsza z możliwych: skorzystanie z gotowych usług istniejących już portali. My zrobiliśmy pierwszy krok. Zarejestrowaliśmy się w portalu homeexchange24.com (link do naszej oferty: klik). Czemu tam? To proste: zero opłat. Niestety, zero opłat oznacza jednocześnie zero regulaminu czy odpowiedzialności tego pośrednika – w zasadzie jedyną jego usługą jest przekazanie sobie namiarów na osobę, w której nieruchomości chcielibyśmy zamieszkać. Bardziej cywilizowane i bezpieczniejsze rozwiązania kosztują 100$+ rocznie, dlatego na tym etapie odpuszczam i obserwuję, co wykluje się z mojej propozycji. Jeśli w to wchodzisz: również zapraszam do rejestracji i kontaktu z nami. Minusem tego podejścia jest brak możliwości łatwej identyfikacji ogłoszeń „przyjaciół tego bloga”, więc nie za bardzo widzę, w jaki sposób pozwolić czytelnikom na wymianę również między sobą. Myślałem o dodaniu jakiegoś hasła do opisu oferty, które pozwalałoby nam się w łatwy sposób rozpoznać, ale przy braku możliwości szukania ogłoszeń po słowach kluczowych, poddałem się. Dlatego wdrożyłem w życie drugą opcję, która…

• bazuje wyłącznie na naszej, blogowej społeczności. Stworzyłem formularz, który można uznać za pierwszą wersję rejestracji do nowego, wolnościowego portalu wymiany domów 🙂 Jeśli podtrzymujesz swoją chęć dołączenia do tej inicjatywy, odezwij się do mnie MAILOWO. W odpowiedzi otrzymasz link do formularza z kilkunastoma pytaniami, na podstawie których dołączysz do listy chętnych do wymiany. Będzie ona dostępna do wglądu dla wszystkich, którzy się do niej zapiszą. Być może zrzeszymy się dodatkowo w ramach jakieś facebook-owej, prywatnej grupy, albo pójdzie to jeszcze w innym kierunku… ale najpierw potrzebuję deklaracji mailowej (nie w formie komentarza) od zainteresowanych osób. Nie wchodzę tutaj w dalsze szczegóły – te ustalimy już w ramach tamtej inicjatywy.

Uważam, że od początku musimy przyjąć, że zaufanie jest absolutnym kluczem w całej tej zabawie. Już samo podanie swoich danych jest krokiem, który i u mnie powoduje pewien opór (dlatego też w formularzu nie będę pytał o nazwisko, PESEL, numer telefonu czy numer konta w banku ;)). Uważam jednak, że warto spróbować i zakładam, że w tym roku zrealizujemy co najmniej jedną tego typu wymianę. Jestem realistą, dlatego na razie raczej ograniczam się do wymian w obrębie naszego kraju, dalsze wyjazdy odkładając na kolejne lata. Jeśli temat będzie się kręcił, będzie też można pomyśleć o dalszych krokach i większej formalizacji całości. Na razie to raczej opcja dla zaufanych i aktywnych czytelników, również chętnych przeżyć tego typu przygodę. Uwaga – przyjmujemy tylko pozytywnych ludzi z dobrymi intencjami, a nasze algorytmy wyłowią wszelkie złe zamiary, więc nawet nie próbuj 😉 Bez luźnego podejścia do świata i pewnej akceptacji rozmaitych ryzyk, lepiej nie dołączaj do nas, renegatów 😉

Mimo wszystko, trzeba podjąć pewne ryzyko. Nie tylko w ramach naszej społeczności: nie wyobrażam sobie, żeby jakakolwiek organizacja wzięła ewentualne ryzyka wystąpienia szkód, które – w teorii – mogą iść w setki tysięcy złotych. Wierzę jednak, że zdrowy rozsądek jest kluczowy, a dodatkowa weryfikacja uczestników wymiany (być może właśnie poprzez grupę FB?) pozwoli na uniknięcie poważniejszych problemów. Poza tym, dotychczasowe życie raczej pokazało mi, że ludzie są pozytywni, otwarci i warto się na nich otwierać, co od jakiegoś czasu coraz bardziej robię.

Kontynuację tematu przenieśmy do komentarzy oraz naszego wewnętrznego, tajemniczego od dzisiaj kręgu :D. Tak całkiem szczerze, to wręcz zżera mnie ciekawość, czy z 55 zgłoszeń w ostatnim wpisie chociaż 1/4 przekuje się na realne deklaracje, a przynajmniej kilka okołoblogowych wymian dojdzie do skutku. Wciąż widzę, jak moc tego bloga przekłada się na zainteresowanie ofertą naszej pracowni, dlatego przeczuwam, że i ta inicjatywa przerodzi się w coś podobnego. Jeśli temat wypali, możesz być pewny dokładnej relacji na tym blogu!

PS A skoro już jesteśmy przy naszej Pracowni Dobrych Wnętrz, to właśnie pojawił się trzeci (fju, fju ;)) wpis na tamtejszym mini-blogu. Tym razem opisujemy typową usługę aranżacji mieszkania i pokazujemy, co klient otrzymuje od nas w ramach takiej współpracy. Jeśli masz ochotę na kilka kolejnych akapitów, zapraszam do lektury 🙂